Μια από τα ίδια. Everybody happy. Η πενταμερής έφτασε στο τέλος με τον απομονωμένο και υποβαθμισμένο από τις μεγάλες δυνάμεις ΓΓ του ΟΗΕ Γκουτέρες να αναγγείλει ΜΟΕ και νέα πενταμερή τον Ιούλιο, τον Τατάρ να συμφωνεί με τα ΜΟΕ όπως και τον Χριστοδουλίδη να υπερθεματίζει, με όλες τις πλευρές συμπεριλαμβανομένου και του Γκουτέρες να αναχωρούν χωρίς κανένα μελανό στίγμα εγκατάλειψης των συνομιλιών. Η διαιώνιση των άτυπων συναντήσεων, κατά την άποψή μου, είναι επιβράβευσης των δύο κρατών. Πενήντα χρόνια πέρασαν και ακόμη βρισκόμαστε στα ΜΟΕ χωρίς ίχνος σύγκλισης για τη λύση του Κυπριακού. Ελπίζω να μην αρχίσουν οι θριαμβολογίες επειδή για μένα θα είναι η ύβρις των ύβρεων. Αλλά ας προχωρήσουμε με τις ψυχοεμμονές του Προέδρου μας. Η καλή μέρα λέει ο λαός φαίνεται από το πρωί. Έτσι παρακολουθώντας την πορεία του Προέδρου Νίκου Χριστοδουλίδη (ΝΧ) πριν την εκλογή του στον προεδρικό θώκο δεν μας αφήνει αισιοδοξία για το μέλλον. Ο Νίκος Χριστοδουλίδης άρχισε την καμπάνια του ως κυβερνητικός εκπρόσωπος και ΥΠΕΞ προετοιμάζοντας την οδό για τον Λόφο - πολύ πριν αρχίσει ο Αβέρωφ την προεκλογική του εκστρατεία. Η λιποταξία στο Κραν Μοντανά με την ασύλληπτη ατάκα «εγώ δεν θα ξοδέψω το πολιτικό μου κεφάλαιο» μας κατατόπισε κατάλληλα για τις προθέσεις του «ένα μίλι» πριν τη λύση του Κυπριακού. Η παρθενική του ομιλία ως υποψήφιου ΠτΔ που ταυτίστηκε ακριβώς με αυτήν του Κασουλίδη πρόσθεσε ακόμη ένα λιθαράκι «τάτσας» για τις πραγματικές ικανότητές του για να ακολουθήσουν τα fake accounts και η γλυκύτητά του που ξεγελούσαν αυτούς που δεν διάβαζαν πίσω από τις γραμμές το τι θα ακολουθούσε. Ο «αχταρμάς» που τον ακολούθησε για την «καρέκλα» αποδείχτηκε περίτρανα με τις εντάσεις, ενστάσεις και καβγάδες για το Υπουργικό που δεν μπόρεσαν να κρύψουν. Η ασυνέπειά του στις προεκλογικές δηλώσεις σχετικά με τους διορισμούς δεν βελτίωσαν την εικόνα που είχαμε γι' αυτόν. Αλλά το μεγάλο του trick να συναντήσει τον Τατάρ για να δείξει το δήθεν ενδιαφέρον του για τη λύση του Κυπριακού μας «καταγοήτευσε» αφού μας μίλησε για λύση ΔΔΟ που απαξίωσε με τη λιποταξία του στο Κραν Μοντανά μαζί με τον πνευματικό του πατέρα στον οποίο οφείλει την αναρρίχησή του στον προεδρικό θώκο. Και ο κάθε νουνεχής πολίτης διερωτάται πώς αυτός ο άνθρωπος που έκανε τα πάντα για την ανάβασή του στον Λόφο με αποστασία από το κόμμα που τον ανέθρεψε, με διαφύλαξη του πολιτικού του κεφαλαίου, θα προτιμήσει τη κατάβαση για τη ΔΔΟ που θα του στερήσει τα πέντε χρόνια στην εξουσία αφού η ομοσπονδία θα κινηθεί σε διαφορετικά κανάλια. Δεν είναι τυχαίο που η δημοσκόπηση του Σίγμα κατέδειξε την κατρακύλα του Προέδρου Χριστοδουλίδη αποδεικνύοντας πανηγυρικά ότι «δεν γεμίζει την καρέκλα» που ο λαός του εμπιστεύτηκε και τώρα το έχει μετανιώσει πικρά. Η καλή μέρα φαίνεται από το πρωί, δύο χρόνια πέρασαν και η κοινωνία κοχλάζει με αγανάκτηση και θυμό για την ανικανότητα, αναξιοπιστία και αφέλεια του ΠτΔ κυρίως με τις γελοιότητες των διορισμών που σφύζουν από νεποτισμό, κουμπαροκρατία, ημετεροκρατία, ρουσφετολογία χωρίς διαφάνεια και χωρίς τα απαιτούμενα προσόντα και που σίγουρα σε όλους τους τομείς -Υπουργικό, ημικρατικούς οργανισμούς, συμβούλων στο Προεδρικό μέχρι και 280 μουχταραίους και πάει λέγοντας- οδήγησαν στην απαξίωση του κομματικού λιποτάκτη Προέδρου. Δεν θα αναφερθώ στην τσιγκουνιά του να δηλώσει στο λογιστήριο ότι αποποιείται τη σύνταξη των 1.056 ευρώ. Δεν είναι τυχαίο επίσης που το νέο σύστημα των πολυσυντάξεων βολεύει πρώτον από όλους τον Πρόεδρο. Και μια ερώτηση: Η πρώτη κυρία «εργάζεται» ακόμα στο Υπουργείο Εξωτερικών με 70.000 ευρώ το έτος; Ο Νίκος Χριστοδουλίδης δεν έβαλε φρένο σε αυτό το πρωτοφανές αλαλούμ που δημιούργησε μέσα σε δύο χρόνια μαζί με τους λαφυραγωγούς συνεταίρους του στην εξουσία, οι οποίοι και αν δεν τον συναντούσαν εκεί σε αυτό το όργιο της λαφυραγωγίας θα τον εφεύρισκαν, οι αθεόφοβοι. Με άλλα λόγια πέραν των επικοινωνιακών του τρικ δεν κατάφερε τίποτα. Ας μην ξεχνάμε την κυρία Ολγκίν η οποία του είπε σταράτα ότι το κλειδί του διαλόγου το κρατάει ο ίδιος εννοώντας ότι ο Πρόεδρος ποτέ δεν αποδέχτηκε την πολιτική ισότητα με μια θετική τ/κ ψήφο και την εκ περιτροπής προεδρία.
Αναφερόταν απλώς αόριστα και κουτοπόνηρα στα ψηφίσματα των ΗΕ. Σίγουρα η διεθνής κοινότητα τον πήρε «χαμπάρι» ότι δεν θέλει λύση. Ο Γκουτέρες έδωσε ακόμη μια ευκαιρία με την άτυπη πενταμερή στη Γενεύη απλώς για να μην βάλει ένα τέλος στο Κυπριακό πρόβλημα. Νά γιατί η πλειοψηφία του κυπριακού λαού έριξε τον Πρόεδρο στον πολιτικό Καιάδα. Βέβαια, δάκτυλο σε αυτήν την τραγωδία έχουν και οι πουλημένοι κίτρινοι δημοσιογραφίσκοι οι οποίοι παραπλανούν τον λαό και τον παρασύρουν σε επικίνδυνα μονοπάτια φτάνοντας στο ζενίθ αρλουμποειδών άρθρων να ισχυρίζονται ότι η μισή πατρίδα είναι καλύτερη από τη ΔΔΟ που είναι -ήταν- η μοναδική μας ελπίδα. Αλλά τι να περιμένεις από έναν Πρόεδρο ο οποίος απορρίπτει την πολιτική ισότητα και τους δείκτες Γκουεγιάρ γνωρίζοντας ότι η άλλη λύση είναι το status quo, ή η διχοτόμηση που έγινε το όνειρό του, «μισή Κύπρος αλλά ελληνική», άνεση στη διαφθορά και με ΝΧ Πρόεδρο για άλλα πέντε χρόνια. Με αυτό τον τρόπο οι πουλημένοι κίτρινοι δημοσιογράφοι ενισχύουν την ψυχοεμμονική τάση του Προέδρου για δεύτερη θητεία που δεν θα τον αφήσει να πράξει το σωστό για μια win-win λύση. Ο ΝΧ είναι επικίνδυνος για το μέλλον της Κύπρου και θα επωμιστεί το ανάθεμα των επόμενων γενιών παρέα με τον μέντορά του, τους οποίους η Αννίτα έπρεπε να θέσει άμεσα εκτός κόμματος μαζί με τους άλλους λιποτάκτες.
* ΒΑ, ΜΑ, PhD, πρώην επιθεωρητή και πρώτου λειτουργού Εκπαίδευσης, Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού
